W tym roku w naszej szkole świętowaliśmy 104 rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości
w czasie wieczornicy. Na początku uczniowie klas I-III zaprezentowali wierszowaną historię Polski
z czasów, kiedy nasz kraj był pod zaborami. Następnie zaśpiewali piosenkę Biało- czerwone. Jej uzupełnieniem była choreografia. W drugiej części wystąpili uczniowie klas IV-VIII. Goście, którzy zaszczycili nas swoją obecnością, obejrzeli inscenizację pod tytułem „Róża - Polska”. Scenariusz inspirowany był dramatem Władysława Wyspiańskiego Wesele.
Podczas aktu pierwszego przenieśliśmy się do domu Stanisława i Teodory Wyspiańskich, którzy szykują się na wesele Lucjana Rydla i Jadwigi Mikołajczykówny. Odwiedza ich przekupka Klima. Jej prorocza wizja kończy ten akt. Łącznikiem z drugim aktem była piosenka ludowa wykonana przez uczniów klasy IV pod tytułem Weselisko w Bronowicach. Następnie na tle utworu Miałeś chamie złoty róg pojawia się Chochoł skrywający Różę – alegorię ojczyzny oraz Jasiek, który szuka bezskutecznie złotego rogu. Z pomocą przechodzi mu Biały Orzeł. Odnajduje złoty róg – symbol siły i jedności narodu. Zwieńczeniem tego aktu były trzy piosenki. Pierwsza poświęcona mężczyznom, którzy idą walczyć za Ojczyznę, druga kobietom skazanym na tęsknotę i samotność a trzecia to modlitwa za dzieci. Mogliśmy usłyszeć następujące słowa:
Obyś nie musiał iść nigdy na wojnę
Synku mój wyśniony
Bo mi tam zginiesz albo powrócisz, Ale poraniony.
W akcie trzecim Róża – symbol Polski odzyskuje swój blask, odradza się. Następnie wygłasza przesłanie do narodu i przyszłych pokoleń:
Stańcie w jedności, stańcie razem !
Nad mogiłą powstańczą naznaczoną cierpieniem i czasem.
Stańcie z szacunkiem, z pokorą na polu historii
Ale nie z opuszczoną głową, ufni w przyszłość, wolni!
Uzupełnieniem słów Róży była piosenka Mogiła zadedykowana tym, którzy oddali swe życie za Ojczyznę. Refren na pewno skłonił do refleksji:
A tymczasem ja mam dziś to co mam
Również dzięki tym co poszli za…
Większość przedstawienia była refleksyjna, a przecież świętowaliśmy niepodległość, więc na końcu aktu trzeciego cały zespół aktorski zatańczył i zaśpiewał ludową piosenkę W Bronowicach Małych.
Tego wieczoru chcieliśmy także pokazać, że nasza historia i tradycje zawarte są nie tylko w literaturze. Znajdziemy je również w tańcach narodowych, dlatego podsumowaniem inscenizacji był polonez tańczony niezmiennie tak, jak trzysta lat temu w chodzonym korowodzie. W XIX wieku taniec ten stał się symbolem polskiej kultury narodowej. I taką rolę pełni po dziś dzień, więc był znakomitym uzupełnieniem naszego przedstawienia. Poloneza zatańczyli uczniowie klas VI i VIII.
W czasie inscenizacji Róża wypowiada słowa Stańcie w jedności, stańcie razem. Doskonale one wpisują się w czas przygotowania naszej wieczornicy. Uczniowie zaangażowali się w przygotowanie inscenizacji, mieszkańcy Strachociny i nie tylko pożyczyli rekwizyty oraz inne przedmioty, które uświetniły nasze przedstawienie, rodzice pomogli przygotować stroje, nauczyciele i pracownicy szkoły służyli pomocą w każdej chwili. Dzięki pracy wielu osób mogliśmy wspólnie przeżywać ten najważniejszy dla wszystkich Polaków dzień w roku.
